Her okunan ezanda

Kalbim hüzünle buluşuyor nedense

Annesiz olmak ne acı bir nağmeymiş hakkıyla bilinse



Evlatlarım nazar edince

Refikam kendi kavlince sessizliğinde

Tefekkür etmek hicranı gam oluyor işte ne hikmetse



Arkada kalanlar

Hatıra namına anlamlaşan sayfalar

Büyük bir ihtimamla sakladığın albümleşen her anılar



Teket teker

Gözlerimin önünde ve seninle

Bıraktığın nefeslerin dirliğinde ve kalbi silinmezlerde



Odalar anlamsız

Senden arta kalanlar haksız

Ruhum dirliğinde kararsız ve gönlüm şimdilerde yarsız



Nereye girsem

Hüzün hiç peşimi bırakmıyor

Kurutarak astığın patlıcanlar ve kesilen aş makarnalar



Yeni aldığın tavalar

Henüz kutusunu açmadığın bardaklar

Ocak üzerinde bırakılanlar, sahanlıkta ayaza kalanlar



Hepsini derledim

Evlatlarına hatıra olarak verdim

Torunlarını unutmadım onlara da aziz hatıranı bıraktım



Şimdi çayımı

Senin bardağınla içiyorum hüzünle

Sırların senin ikliminde kaldı vasiyet edemeden gidince



Yutkunmalarım

Boğazında elemle düğümlenince

Sökün ediyor yaşlar gözlerime kendi dirliği güzelliğinde





Mustafa CİLASUN