Yazdıgım anlamsız satırlardan sonra sen ve sensizliğim yine karsımda.Gözlerim bakarken hayaline yuz hatlarındaki anlamsız ifade dusundurur beni.Bilinmezliklerin ortasında yapayalnız kalısımız ve karamsar dusuncelerimiz bizi kurtarmaya yetmiyor. Senle ben olmak söyle dursun biz olmaktan o kadar uzağız ki
Hayallerimin ortasında seni ve melankolik gunlerimi yaşıyorum.Unutulmaya yuz tutmus hayalinle seni özlüyorum.Sensizlikten yetim kaldıgım gunlerde seni, sevgini, seni sevdiğimi hep tekrarlıyorum belki silersin göz yaslarımı unutturursun çektiklerimi diye.Bekliyorum dönersin bir gun geri unutamadım ki ben hiç seni.Dolan gözlerimin nemliliğinde unutmak basit gibi görünse de unuttum demek bile hatırlamak olsa bile keske unutabilseydim seni
Biliyormusun seni öyle çok sevdim ki adının her harfine o kadar and içtim ki senin gitmen yetti beni bitirmeye.Sallana sallana kaybolup harcanıp gidiyorum.Artık yapacak bişeyim kalmadı ellerim titriyor yine sensizlikten üşüyorum .Yasananları unutmak hayallerimden vazgeçmek uzereyim ve sen birtanem kalbimin içini dolduran tek varlık.Sen gözlerinde hayatı anlamlardırdıgım sebeb dinle beni ; ben basit duygularımın karamsar karmasalar içinde yok olup gitmesini istemiyorum.Sen sensizliği hisset sus sadece dinle ben yanında yokken