Çile gönlümü ihya eden, bir ah çektirmeden sürura erdiren ferdir
Nefes niye müddetlidir, sorarım imtihanın o sırrında neler gizlidir
Vakit elbette ki sahibinindir kalbim niçin uzlete çekilmeyi ar bilir
Mana vecdinde dirilmek, hakikatin hasretiyle nefeslenmek ilimdir



Neden nefsin her halinden, tedrisata muhtaç çehresinden geçilir
Kalp şayet ihsan,inşirah için en sadık bir dostsa niye imtina edilir
Keyfiyet, nefesimin aheste halinde neden ahenge gebe bir naiftir
İnsan olmak, beşerlikten kurtulmak, aklımve idrakim için şereftir



Canan ne bilir, derdin bin bir türlü halini kalbim hüzün içindedir
Güz vaktidir, hazan eşkalin ibretinden temaşa eder evet, hazindir
Ölüm, niçin tefekkür için feyz reçetesidir, açılacak hesap kimindir
Aşka ram olmayan o an, yılları eskiten zaman, ruhumdan katredir



Şimdi ağlamak gelir içimden, akmaz nazar eden gözler derdinden
Sinemin derinliğinden sadır olan bir ses nida ediyor aşk, saadetten
Görünmeyen o çehresinden gönlün hissettiği bir badeyi suhuletten
Ülfetin firkati şad oldu şimdi, kalan nefesin sirkatinde ki kimlikten



Kalbim ne olur, aşkıma bir lahza sürur sunsa, bu korkularım ayılsa
Her sabahın efkarı, ruhumdan neşet eden feryatla anbean kurtulsa
Andığım ve manasında esaret yaşadığım bu ahval, bir suçlu olmasa
Nefsim vicdanımla anlaşsa, aklım irademi kuşatıp aşkıyla sevdalaşsa



Mustafa CİLASUN