Bir garip yolcuyum şu yeryüzünde,
Bilinmeze gidiyorum tut beni.
Eğer aşk ateşi varsa özünde,
Kucakla, sarmala sen ısıt beni.

Menzil ırak, yollar çamur, mevsim kış…
Bir göl arar dinmek için bu akış.
Gel de güzel ellerimden sen yapış,
Kölen olam, pazarlarda sat beni.

“Bülbül” diye kafesine koyarsın,
Tenimi ruhumdan çeker soyarsın.
Seviyorsan, sen de aşka doyarsın,
Beğenmezsen kaldır çöpe at beni.

Tek umudum sensin şu son demimde,
Bir sen yolcu kaldın bu AŞK GEMİMDE.
İlâcın da benim, panzehirin de...
Şifa diye içtiğine kat beni.

Ahmet KARAASLAN