20.34
Sana yazdığım son mektubun üstünden neredeyse bir hafta geçti. İnan bu bir hafta içinde sana ne yazacağımı hiç bilemedim. Duygusal anlamda çok karışık olmama rağmen bunları sana anlatamadım. Belki doğru kelimeleri bir araya getiremediğim için derdimi anlatamadım. Hala da başarabildiğimi sanmıyorum ama artık yazmam gerektiğini farkettim.
Senden hiç haber alamıyorum. Seninle konuşmayalı aylar oldu. Senden haber alamamak beni çok rahatsız ediyor. İyi olup olmadığını bilmek istiyorum. Ama bunu sana soramıyorum. Çünkü benimle konuşmaya bile tahammülün yok. Ben de o yüzden seninle konuşma girişiminde bulunmuyorum. Zorla güzellik olmuyor malesef...
Bana karşı bu kadar ilgisiz olmana rağmen niye hala seni düşünüyorum? Nasıl bir insanlık özelliğidir bu anlamıyorum. Bu umursamaz tavırların yüzünden senden soğumam gerekiyor oysa. "Beni umursamayan insanı ben de umursamam." demem gerek halbuki. Hepsinin farkındayım sevdiğim. Ama farkında olmam bunları uygulamamı sağlamıyor.
İnsan ne biçare bir mahluk Allahım... Zamanında senin gözlerinde gördüğüm çaresizliği, kederi şimdi iliklerime kadar hissediyorum. Çok zor olduğunu yaşamadan bilemiyor insan...
Ama ben aşkımın arkasındayım. Kötü bir şey yapmıyorum. Suç işlemiyorum. Tek taraflı da olsa yaşıyorum aşkımı gönlümce. Buna da karışamazsın herhalde...
Neyse.. İyi geceler...