Anlamadın, sanki bir yargıçtın o an yargıladın
Ne müşkil bir iş olduğunu değil mi umursamadın
Ne hali bizarlığımı, ne ruhumun hicranını sormadın
Kırdın,hiç aldırmadın,bilemedim hala niye yaptın


Narı anlamadan, feda olmayı nefeslenmeden olmaz
Sevda bir kelebek misalidir, hırs ve hınça asla konmaz
Kalbin senasında ülfet yoksa, hicran aşk-ı korsa solmaz
Nefesin lehçesinde, sinenin dirliğinde hak yoksa aşk olmaz


Emel ve heves,vicdanın rahlesinden geçmelidir unutma
Ne kadar umudun var ise, aşk yoksa susuzdur aldanma
Kan ardır, nar aşktır, nefes müddetiyle ruha tavdır yorulma
Keşkelerin, yeis içinde solmuş nefesin hicranını gale alma


İsabet eden ne varsa, içinde ki niyetin mahsuludur unutma
Ne kadar ecrin kalbin bakir nidasından ayan olursa korkma
Aşk,ruhun sevdasıdır, kalbin en latif sedasıdır yaban durma
Uyurken düşlerin izinde ne vardı, ona inanıpta bir yol alma


Nasıl ki her doğum bir neşeyi sadıktır hakkıyla anla unutma
Ölüm niye aşkı sanattır, uzleti sevdadır, hayatın mecrasındadır
Kaza, bela iç içe olan bir imtihandır, korkup haktan uzaklaşma
Kul olduğunu, şerefin ne olduğunu anla ve ruhunla yaşa hesaptır


Akıl niye vardır, muhakeme hangi vadide vuslattır durma sorgula
Aşka bigane kalan, sevdayı heves olarak anlayan cahildir unutma
Hak, insanın kalbinde, hakikat ilmin ve bilincin şehrindedir anla
Heva ve heves illaki olacaktır ama, nefsin tezkiyesi şarttır aldanma



Mustafa CİLASUN