:: domino prensibi
Gönderen: fikret inceoğlu / , Türkiye 6 Ocak 2011
	akılcı akıcılık.bir öncekine basmadan bir sonraki anlamsız.hangi dizeyi silseniz tersten okumak kadar anlamsızlaşıyor.beğeni ile okudum.tebrik ediyor ve yazılarınızı takibime alıyorum.

:: aşkın yaşı ve insanı deli eden şiirler
Gönderen: a. gürsel güvensel / , Türkiye 29 Aralık 2010
	Serpil Dilbaz'ın 8 şiiiri var burada. Hepsi birbirinden güçlü ve etkileyici. Anladığım o ki: Serpil'in şiir zevki, estetik beğenisi, fazlasıyla gelişkin. Dünya ve ülkemiz şiir akımlarını, serüvenlerini yakından izlediğini, tahmin edebilmek hiç de zor değil. O yönsemeleri izlemekten öte, yorumlamış ve oralardan elde ettiği kazanımlarla, kendi şiirsel birikimine sıçrama tahtaları oluşturmuş, belli. Dört yönüne zekâ parıltıları saçan bir şiir yaklaşımı var, Serpil'in. Ancak, şiirini zekâsına ezdirmiyor; duyarlık harçlarıyla sıvayarak, onu sanatsal bir esere dönüştürmesi gerektiğini hiç unutmuyor. Demek ki, aklının bir köşesinde hep, "zekâ, ağırlıklı olarak bilim insanlarının âleti; ben şairim, duyarlıkla çalışmalıyım" prensibi duruyor. Bu çok iyi tabi. Her şairin düşünemediği bir poetik bilinçlilik hâli. "Aşkın Yaşı" şiiri ise, ironisi ve humouruyla, daha da baskın bir şiir. Şu deyişteki özgünlüğe bakın hele: "aşkın yaşı yoktur, / kurusu vardır. / yaşı kurunun yanında yanar..." İlk bölümdeki "özgünlük", ikinci bölümde dizginlenemez bir "özgürlük" oluyor: "aşkın yaşı yoktur, / ama her yaşın ayrı bir yanışı vardır / harlanır her göz çakışmasında..." Serpil'in şiirleri, doğal coşumculuğuyla ve kurgusundaki zekâ potansiyelleriyle, deli eder insanı. İyi ki deli eder. İnsanı çığırından çıkarmayan şiire, şiir denir mi ki?