Çocukken
O baharlı günlerimizde
Uçurtmalar salardık
Gökyüzünün maviye dolanmış yüreğine
Alacalı
Rengârenk uçurtmalar

Sağdan soldan topladığımız dal parçalarına
İliştirip renkli kâğıtlarımızı
Büyük bir tamahkârlıkla yetiştirirdik bembeyaz bulutlara
Üstelik
En mütevazı düşlerimizle birlikte

Dileklerimiz vardı
Küçücük kâğıtlara yazdığımız hayallerimiz
Mesela ben Emine’yi severdim
Emine
Mustafa’yı
Ben bindirip de selesine
Gezdirebilmek için sevdiğim kızı
Bisiklet yazıp hayalimin kenarına
Katlayıp da gizlice
Ulardım uçurtmamın çatısına
Ve rüzgârlı baharlarda
Kesip ipini salardım gökyüzüne
Diğer çocuklarla birlikte

Bazen bir çift ayakkabı
Bazen gömlek
En çok da babam iş bulsun yine yazılırdı
O küçücük kâğıtlara
Ve salınırdı
Her duayı kabul ettiği inanılan
Allah babaya

Yeter ki ulaşsın
Kırmazdı bizi
Kabul ederdi elbet
Mesela Emine Mustafa’yı yazardı kağıdına
Gocunmazdım yine de
Nasılsa yetişmezdi onun uçurtması
Ama benimki elbet yetişecekti

Çocukken
O baharlı günlerimizde
Düşlerimizi iliştirip masumiyetimizin
Alacalı uçurtmalarına
Salardık gizlice
Gökyüzünün rengârenk bağrına

Bazen bir elektrik direğinin bakır tellerine dolanmış
Bazense bir ağacın tozlu yaprakları arasında parçalanmış
Boynu bükük bulurduk uçurtmalarımızı
Ve koşup hemen
Yoklardık iliştirilmiş mektuplarımızı
O zaman hüzünle anlardık
Ne bisiklet
Ne ayakkabı
Ne yeni gömlek
Gelecek daha
Ve eve yine
İşsiz
Çaresiz dönecekti baba

Hoş, pes etmezdik ya
Yine koşardık hararetle
Yepyeni düşlerin ve uçurtmaların peşinde

Böylece akıp geçti yıllar
Ne düşler kaldı geriye
Ne de hayaller
Ben Emine’yi alamadım
Emine de Mustafa’yı
Ve işsiz öldü babam
Yatağında bir akşamüstü

Şimdi şu badem ağacının dallarına ulanmış
Safdilli çiçeklerinin üzerinde
Çok değil üç gün önce
Çocuklarıma yaptığım uçurtma duruyor
Kuyruğu parçalanmış

Küçük kız ayakkabı istemiş
Pembe tokalı
Ortanca oğlan bilgisayar mı ne
Büyük oğlan
Babam demiş
İş bulsun yine
Yine
     Yine
          Yine     

           Vuslat AKTEPE