Sararan yaprağın melali neler anlatıyor
Martılar çığlık çığlığa aşkı kime anlatıyor
Artık beklemek sabrın hülyasında eriyor
Umut demir alıyor gelen ses ah çektiriyor

Oysa ne denizi bilirim ne de edebe erişirim
Fakirlik deminde hale yönelip nefeslenirim
Dost ve yarenlerden hamiyet bekler eririm
Nefesi müddetinde hasreti aşkla söbelerim

Henüz çocukluk yıllarımdı imrendiğim haz
Sefilliğin bağrında nefeslendim acıydı ayaz
Temaşa ettiğim çiçeklerdeydi umut aşkı naz
Yaz ey edip sen durma yaz bağrım yanık kaz

Nice antikalar varlık adına kazılıyor sancıyla
Gönül kitabı dürülüp atılıyor mezara hesaba
Her ne kadar yüreğim hicran içinde yansa da
Melal ağlıyor, sırlar unutuluyor, ölüm aşkıyla

Nerede bir naşı görsem içim geçiyor o diyara
Musalla taşı nazarımda adeta hazin manzara
Kalbim sahibini ansa da ruhum aşka uzanınca
Hüzün bereketi kuşatıyor hazinlik malalaşıyor

Ey kalbimin sahibi sen bilirsin ve illa hakikatsin
Ruhumun lekeleriyle fakirliğimi yine sen bilirsin
Vaktin sahibisin müddetin selametisin ve Rabsin
Ne kadar kalbim hazanı ansa sen aşkınla ümitsin

Hani yutkunduğun an sabrın halinde sen vardın
Ne kadar narı unutsam da, rahmetinle nazardın
Kalbimde korku yaşatmazdın ve aşkla başkaydın
Nihayetinde acizliğimle senin kulunum ve umdum

Varlığım nefsimde manalaşmıyor, vicdan sızlıyor
Aşk kalbin hilkatinde ancak senin zikrine erişiyor
İşte bu vakit ruhum sancılar pervazında bekliyor
Aziz nefesler dua ediyor, himmet hazzı netleşiyor

Artık kalan vaktim, fersiz gözlerim aşkını diliyor
Hasreti gülün kokusuyla yâd ediyor neyi bekliyor
Mavera özlemi halimi çekiyor, sayfalar dürülüyor
Toprak şayet varsa ruhumda sıla özlemi naz ediyor

Ey yaren sen ağlama, bir çift sözle asla oyalanma
Ardımdan mezarıma bel bağlatıp fakirliğimi anma
Aşkın hasretini kulluk ikliminde letafetini illa yaşa
Hissiyatınla duyma, kalbin suhuletindedir aşk anla



Mustafa CİLASUN