Hala akan gözler anıyor
Bir bir sayfaları aralarken ufukları hüzünle tarıyor
Düşen yaprağın melalini anlıyor, feryat eden kuşa öyle bakıyor
Şimdi kim, kalbin sesinde buluşuyor ve ruhun serencamında aşkı kokluyor

Ne söylesem kim duyacak
Kalbi fakirliğimle mütemadiyen yüreğim dağlanacak
Eller yine boş kalacak, hasret yumağı artık gönlümde aklanacak
Sala okunacak ve teneşir sukutu yaşatacak, yine hicran ruhumda kalacak

Ne hakkıyla hazanı anarım
Ne de mezarın dirliğinde maverayı hakkıyla yaşarım
Hiç sorma ben yaşarken hazandım, kalbi solgunluğumla hicrandım
Ne şevki tanıdım ve ne de çocukluğumda dahi sürurla tanıştım, bir faktım

Annem yaşarken hüzünlüydü
Babam zaten kederinde seyreden bir kul olarak demdi
Bahar halimde anlamsızdı, çiçekler renkleriyle duygumda solgundu
Ne kokusunu ve ne de çilenin korkusunu unuttum, çünkü hal hazza vurgundu

Dinlediğim name anlatıyordu
Boş kumsallarda umudun izlerini tarayarak yaş akıyordu
Her nedense çığlığım duyulmuyordu, yüreğim umudun tadını unuttu
Şimdi gecenin kuşatan meramı, akıl ve izanımın felahı kalbime aşkı hatırlattı

Ey kuş sen bari kanatla uç
Umutlarım ne kadar kanatlansa da kalbim hala çok mahcup
Ey nefes sen olsun niyetin mutlakıyetinde sadakat keyfiyetinde oruç
Artık rahmetin ikliminde haşyet yok ve ruhum vicdanla hesaplaştı kalmadı suç

Ne cehennemin korkusu
Ve nede suç ve cezada belirginleşen yortusu kalbi burkmuyor
Bizarlık ancak aşla anlamlaşınca umut sevdalaşıyor ve akıl pik yapıyor
Ne kadar korku varsa, azat oluyor ve ruhi hürriyet kalbin ikliminde buluşuyor

İşte o zaman Mürvet
Ve şahadet içinde harlaşan kuvvet kelimelerde mısralaşıyor
Yazmak amaca ulaşmak için tutku yaşatıyor, merak kimde ise aşklaşıyor
Korkma ve bir şekli yete bulaşmadan yaz, sen yaz ki fikrin ve zikrin anlaşılsın



Mustafa CİLASUN