Ne kadar zor olduğunu biliyorum
Kalbin sahifelerinde lekeler bulunmasın istiyorum
Sadece kendime gülüp geçiyorum ve senin sessizliğinle demleniyorum
Ruhumun hicranıyla vakit geçiriyorum, her ne hikmetse duyulmasını diliyorum


Ey şakıyan güzel sen ne söylersin
Nefesin zarafetinde kalbinin eminliğinde bir seferdesin
Söyler misin neden mahcubiyet içindesin ve hissiyatınla enginliktesin
Şevkinle asudesin, adımlarınla şahitsin, sen ummanın güzergâhında son perdesin


Artık umut için nefesler yetişmiyor
Muhabbetin cenahından temaşa eden nazarlar bekliyor
Yalnızlık kimin haline bekçilik ediyor ve sürur o yamaçlarda inliyor
Ey gönül perdelerinden feragat ederek, ihlâs sahnesinde ihsanınla kime yöneliyor


Anladım ki artık aşk tenden geçiyor
Ruhumun insicamında bahtımla yüzleşerek davet ediyor
Gözler ferinden vazgeçiyor, dizler takat istemiyor, dil edebe giriyor
Kalp perdelerinden sıyrılarak hikmetin bağrında nefesleniyor ecirle ziyadeleşiyor


İşte bu vakit ayrık otu misali nefsim
İrademle çetin bir mücadeleye giriyor, kalbimde inliyor
Her ne kadar aklım zihnimde tavsa, hevesler kursağında bağnazsa
Halimden azimet o an uzaklaşıyor ve maslahatlar renkleriyle irademe emrediyor


Neyi ve kimi kınadımsa işte başımda
Takatim acizliğimin kıskacında, işte varlık adına ne varsa
Vurgun misali ayan beyan karşımda, hele birde yârin niyazı olmayınca
Hasan bağrımda bozgunda, gözlerim kan çanağına dönse, dilim oruca başlayınca


Bağrım yanıyor, içim revana dönüyor
Yol belirsiz, uzuvlar hissiz, kalbim ritimsiz ruhuma sesleniyor
Sefilliğin refakatinde nefesin faziletlisinden sessizlik içinde umut bekliyor
Ey hak bilensin, verensin, erteleyensin, hikmetin bereketinde gizlediğin şahesersin



Mustafa CİLASUN