yağmurlar utandı bugün benden
gökgürültüsü acizliğini yaşadı çığlıklarımda...
unuttun değil mi beni her geçen günün ardında
kapı arkalarında bıraktın yüreğini
hiç açmadın ve hep saklandın...

ben gönül gözümü açtım seninle ey yar
saklanmaların boşuna
görür seni yüreğim..
değil duvar arkasında,
olsan bile bağdatta

koştuk yar koştukda nereye vardık
terin soğumadan aldın ellerimden ellerini...
yaşarken ölmek neymiş...
nefes alırken bir okyanusun ağırlığını ciğerlerinde hissetmek neymiş
ve topraksız bir mezarda
güneş karanlığında mahşeri körlüğü yaşamak neymiş
öğrettin bana...

kutlu olsun yar... kutlu olsun bir kez daha
hüzünlerim benim yarenim
gözlerine vurmasın hiç bitkin hayallerim...
sen mutluluk oyunları oyna sevdiğim...
ben yine ayrılık oyunlarında sobelenirim...

Elif Battal