Düştü canlar,
Yine…
Gitti
Kuzular,
Yaşanmamışlıklarla,
Yitti gitti
Memetler
Anasına sarılamadan,
Dizinde yatamadan,
Sevgilinin…
Bakmadan son bir kez
Çocukluğunun geçtiği evin
Duvarlarına…
Sıradan hayatlara,
Çoluk çocuğa,
Karışamadan…
İstemeden
Bilmeden
Başka bir yaşamı,
Farklılığı seçti
Genç canlar,
Toprak oldu,
Taş oldu,
Odalara acılar doldu,
Yine…

Geri kalmışlığın
Hain tuzaklarında
Gittiler…
Düştü canlar
Kızıl toprağa
Kan oldu,
Toz duman oldu,
Parça parça
Gitti Memetler yine…
Gönüller dağlandı,
Gözler de bitmez kederle…

Odalarda toplandı;
Analar, babalar,
Bacılar, kardeşler,
Sevgililer…
Ağıt oldu,
Destan oldu,
Gençlere dar oldu
Dünya…
Toprak oldu,
Su oldu,
Akıp gitti hayatlar,
Bu kaçıncı oda?
Acı dolu kırkıncı oda,
Feryada, ağıda
Mekan olan dar oda…
Doldu,
Taştı yürekler,
Çığlık oldu,
Sel oldu…

Farklılığı seçmeyen,
Kaynaş olmayan,
Benden,
Bizden diye
Ayrışan
Çoğalamayan
Toplumun evlatları
Yiter de
Dururken
Dağda, ovada, ırmakta..
Ansızın koptu,
Bir fırtına,
Kan oldu aktı…
Can oldu esti…

Kızıldı
Yeşildi
Derken
Çok olamayanlar,
Toprağı gördü gözler
Kan kırmızı…
Anlamadılar kızılı, moru…
Kan oldu,
Toz oldu,
Duman oldu,
Parça parça
Gitti Memetler
Çok olamayanlara
Kızılcık şerbeti,
Zehir zıkkım,
Azla düzen kuranlara
Düğün bayram oldu…

Ozanın dediğini
Dinlemeyen,
Bağlanamayanlar,
Sazda sözde,
Özde,
Bir olamayanların
Bedelini
Ödedi yine
Memetler…

Yürekler
Darmadağın,
Akranlar geride,
Anılar toprağa
Saçılmış,
Bu kaçıncı acıdır?
Bu kaçıncı yangındır?
Dertli gönül
Yine
Yanılmadı
Uzakta yas var derken
Geldi sardı matem
Köyü, kasabayı, şehri
Gökyüzü tanık,
Toprak mekan oldu
Kızıl kıyamet
Kan revan
Geride kalmanın,
Rengi oldu,
Yazgısı oldu…