Mazıdağı’na kan düştü
Kırk dört nefessiz can düştü
Kana boyandı mayısın yeşil rengi
Kurşunlar girdi bedenlere
Gecenin hain karanlığında
Kalplere zindan düştü
Gülüşleri soldu mayıs çiçeklerinin
Bebeklerin yüzünde masumiyet dondu
Ağaçlar dondu
Gök yüzü dondu
Yerde toprak dondu
Toprak ölümlere doydu
Zamansız ölümlere
İmkansız ölümlere
Türküsü sustu Mazıdağı’nın
Ağıtı kurşun gibi aktı
Geride kalanların suskun yüreklerinde
Mazıdağı şahitlikten utandı
Yezit’lerin kıyımından
Firavunların pususundan
Kurşun bile girerken masum bedenlere ağladı
Ar etti eğildi,eğrildi
Savruldu dört bir yana
Bebek ölüleri
Anne baba ölüleri
Kardeş kayın ölüleri
Ey insanlık şimdi sayın ölüleri