bir düş vardı...
hasreti sonsuzluğunda

uykuların en uzun uyanışlarında,
endişeler sarardı o kapkara düşleri
her gece…o saatlerde yaşardım
ölüp öldüresiye dirilişleri

yüreğimin kanadığı vakitlerde
dinlerdim ölümün kıyısındaki sesi
gözlerimde bir tutam hüzünle
sarılırdı boynuma,
uzak sevgilinin yakın hasreti

bir düş vardı,
karanlığına yaslanıp ağladığım
bakışlarımdan gitmişti sürgüne dönüşlerin
yüreğimde dinmeyen sızılarla
dökülürdü tenime sus payı gülüşlerin

sesinde sakladığın ne varsa
adını apansız yalnızlık koydum
senle sessizlik arası
bir düş vardı umutsuzluğunda boğulduğum
dünya durdu, son ses durdu, kan durdu

bir düş vardı, düştüm boşluklarına
feryat yüreğe, ateş topuğa kadar
tüten dumanın içindeymişsin gibi
ne zaman söndürmek istesem
daha çok yanar

bir düştü beni benden uzaklaştıran…
öbekleşen kederlerle direnirken
buğulu gözlerdeydi saklanan

oysa…
yüreğimin tek suçu seni sevmekti
seni yaşamaksa
kapkara düşlerde direnmekti

Müsade Özdemir