Hastaneye beni doktorlar ve oğlum Can Yaşar yatırdı.
Küçük oğlumu da refakatçı olarak kabul ettikleri için yattım.
Ama bu kez hastanede personelin hal ve tavırları yanlıştı.
Çok sevdiğim,bayan doktorumun hatırına sustum.
Yatmayı içten hiç istemememin sebebi,başıma gelecekler,demek ki bana malum olmuştu.

Saygılarımla arkadaşlarıma.
Esenlikler dilerim...

--------------------------------------------------------------------------------



Allah Allah,hastanede de karşımdaydı muzurluklar...
Herkese ilâç tam zamanında gelir,bana zorluklar!
Kış gününde ayazda,sabaha kadar açık cam of’lar!
Kapat demem,yanımdaki hasta,nefes darlığı,vah’lar!

Gezinmeme bozulurlar,gezmem ayak jimlâstiğidir...
Dolaşmasam ayaklar yanar,uyuşur,volta iyidir.
Ne çektiğimi kim bilir,alem kendi bildiğindedir!
Velhasıl bu kez üveylik gördüm,acep ki sebep nedir?

Çıkacak halde değilim,çıkışımı vermişler,hayda!
Çıkış günüm dolmadan çık denir,yatağa başka hasta?
Denir;beden aşağım kıpırdamazken,kalk yine volta?
Dolaşıyordun diyorlar bunlar,dedim;çattım bu kata!

O durumda beni tahliye,tekerlekli sandalyede...
Üç hastabakıcı,sandâlyeden düşürdüler,ben yerde!
Yatacak hasta bekliyordu,sesli ağladı,bu derde...
Zordu halim dostlar,başıma geleceği hissettim de.





İZMİR/TEPECİK/23/02/2009
Müfide DECDELİ