Ay delikanlım
Özledim seni
Çok özledim...
Seviyorum demeni
Güzeller güzeli gülmeni...
Özledim.

Hani bazı özel günlerde...
Hiç ihmâl etmez de
Mis kokulu...
Güller...
Karanfiller...
Sümbüller alırdın bana.

Özledim bu güzelliklerini...
Neredesin sen?
Canına can...
Canan’ın nerede?
Çok mu uzaksın artık?

Avustralyada mısın?
Antartikada mı?
Kimbilir nerde?

Vay be
Ne bu?
Olmaz can!
Olduruldu.

İllâ ne sana...
Ne de bana,
El oluvermek,
Bir anda...
Hiç yakışmadı
Zehirli sarmaşıklıkdı.

Hani ciğerini verirmişsin?
Bana delikanlım....
Allah muhafaza!
Asla.

İstermiydim ki?
Hayır delikanlım.

Bilirsin aslında
Bir çok şeyi sen
Karşılıksız sevmelerin,
Öteden beri
Tekmil
İçindeyken.

Velhasıl...
Bir zaman sonra öldüğümde,
Bir lâdes kemiği koyuverirsin...
İstersen?
Mezarımdaki toprağımın üzerine...
İnan bana gülücükler
Dağıttığımı...
Hissedersin sana,
Can canına....
Oooo canına.

Gülü..
Karanfili...
Sümbülü,
Çoktan unuttum gayrı
Aklımda manolya
Aklımda Karşıyaka
Tam olduğum yer...
Burası.

Ve buradan
Doğru Karabağlar
Kabristanlığı
Babam hanesi...
İşte o.

Sevginin...
Şevkatin,
En yüce ruhun ...
Gerçekten,
Bir tanesi.

Çok mutluyum ben.
Üzülme...
Veya üzül istersen,
İllâ kimseye de
Baki değildir
Bu ten.





Müfide DECDELİ
24/04/2009/İZMİR