Karanlığını yaşıyan ürkek yalnızLığımı bulmanı beklemekten yoruldum...
Sonbaharını yaşıyan bir ağaç misali rüzgarda savrulmaktanda bıktım...
Geleceğini bilip gelmediğini görünce hayal kırıklıkları yaşamaktanda sıkıldım...
Sen sandığım kişilerin sen olmadığını anladığımda hayallerimin kırıklarını toplamanın acısını da yaşadım
Herkes için doğru bir insan vardır ya... Sen de benim doğrumsun ama yoksun...
Hiç gelmedin ama geleceksin
Son yaprağımında kopup gitmesine izin vermeyeceksin
Korkmayacak artık yalnızlığım karanlık sokaklardan
Süzülmeyecek yaşlar nemli gözlerden
Çünkü sen doğru kişi olarak ellerimden tutacaksın
Boş sözler vermeyeceksin bana, sen sandıklarımın yaptıkları gibi
Kendilerinin bile inanmadığı bahaneleri vardı onların gidişlerinde
Ama biliyorum sen geliceksin ve hiç gitmeyeceksin...
Gelişini bekliyorum büyük umutlarda
Sensiz, sessiz ve simsiyah sokaklarda
Köşe başlarında yanlışlarım sen sandığım hatalarım olsada
Daha kaç sokakta sensiz yürüyeceğimi bilmesemde
Yeni köşelerde yeni hataların beni beklediğini biliyorum artık
Yokluğunda yaşadığım hayat deneyimlerimin ön sezgileri bunlar
Ve en büyük hissimde hayat denilen şu dünyada gelip hiç gitmeyeceğin...