Gazze, ateş altında… Bu bir yalan. Kim dedi size Gazze’nin ateş altında olduğunu.Gazze ateşin tam ortasında!

Ateş ıskalamadı Gazze’nin bebeklerini,çocuklarını,camilerini,babalarını,umutlarını hayallerini.Annelerin gözyaşlarını,sokaklarını,hanelerini,hastanelerini,yıldızlarını… Güneşin
Doğduğu yeri,ayın battığı zamanı ıskalamadı.Mezarları bile vurdu ateş.Ölüleri bile bir kez daha öldürdü.Ateş, çok kızgındı.Kızgınlıkla yaktı Gazze’yi.
     
Ateş, ellerinden tuttu küçük kızla oyuncak bebeğinin.Futbol oynadı ateşten toplarla küçük adamlar. Silahtan kaleler yaptı kendine ufaklıklar.Kutu Kutu “korku” oynadı ateşle çocuklar. Öğretmenleri harfleri değil, ateşten kaçmayı öğrettiler. Yakar top oynadılar sokaklarda Gazze’de çocuklar koca koca adamlarla.Bu toplar gerçekten yaktı çocukları.Oyundan çıkan hayattan çıktı.Video oyunu değildi bu bir kez daha hakları olsun …

Gazze’de anneler yemek yapamadı akşam savaştan dönmeyen babalara.Yıkılan evi topladılar,ölen çocuklarına kefen diktiler.Saksıda hüzün yetiştirdiler,mezardaki komşuyu ziyarete gittiler.Acıyı ilmek ilmek işlediler gergeflere.Kızlarına kandan gelinlik diktiler.3 oda bir salon değildi damatlık oğullarına baktıkları mezar.Gazze’de anneler, var mısın yok musun oynadılar.Varsa da yoksa da kutularından ölüm çıktı.Altın günü değil,onların ki yas günü oldu.İkramlarıysa kandan şerbetlerdi.Gazze’de anneler çok acı çekti.

Gazze’yi ateş ıskalamadı hiç. Gazze ateşin ne altında kaldı ne üstünde.Gazze ateşin tam içinde!