Herkes bir şehri sevebilmeli bence, hem de deliler gibi.Sevdiği şehrin Kaldırım taşlarını sayabilmeli tek ve tek. Hangi mevsim endoyurucu nerede yaşanır. Güneş hangi tepeden en göz alıcı şekilde batarbilmeli. Hep aynı gazeteciden alış veriş yapmalı, aynı parkta oturupdinlenmeli. Bildik kuşlar aynı ağaçtan yolunuzu gözlemeli, hep aynı zamanda acıile duyulmalı trenin sesi insan bir şehri delice sevmeli. Bir ferman çıkarıpherkesi, istisnasız herkesi bir kenti sevmeye mahkûm etmeli büyükler. AmaAnkara bana düşmeli. Buna hakkım var sanırım. Kimse alınmasın, darılmasın onca hukukumuz var Ankara’yla, kimseyle paylaşamam bilesiniz. Soğuk kış günlerininen sertinde siz mışıl, mışıl uyurken bendim Ankara’ ya eşlik eden; Ağzımdabirinci sigarası, Ulustan, Sıhhiye’ ye üşüyerek yürüyen. Üşüdüm dondum amayinede şikayet etmedim Ankara’ dan. İnsan bir şehri sevmeli bence. Sıcak yazgünlerinde Gençlik Parkında güneş henüz yüzünü gösterirken yine ben vardım Ankaranın yanında. Çocukluğumu, gençliğimi ömrümün en güzel günlerini onun gönlünühoş etmek uğruna harcadım ben. Azmı yüzüm karardı kirli havasından, yinedeumursamadım. Benim Ankara sevgim dün başlamadı, yarın da bitmez. Herkes bir şehri sevebilmeli bence, hem dedeliler gibi, Ankara benim. Ne darbeleri beraber atlattık, ne ihanetler yaşadıkdostlarımızdan. O insanlara küsmedi, bende ona.

Herkes bir şehri sevebilmeli bence, hem de deliler gibi.

Ama Ankara benim...