Ben çocuktum genç kız oldum hanım ve anne
Değişimim görüntümde olmuştur belki ziyade
Hassasiyetle yürüttüm akılla fikiri ben de
Çocukluğumun masumiyeti hep içimde benimle

Zenginliğe ziynete hiç de arsız değildim
Belki de bu yüzden kıymetim bilinmedim
Oldu be olsundu ya ben çok sevdim sevildim
Aşkın alasına kandım aşkla öleceğime sevindim

Yolun ta başından beri ne tavrım ne sözüm değişti
Kimileri çok yedi de şişti acep bu ne işti?
Bazıları da mideleri boş iken kürkleri de tilki?
Irak oldum bu zihniyetlerden halim hep teftişti

Değişmem hiç bir çiçeğe o mis kokulu gülü
Hele dili bal o sesiyle güle aşık bülbülü
Velhasıl hala sobam mışınga çırpımda alev,sonra külü
Dündeyim bu gündeyim illa her daim düşünürüm ölümü.

23.11.2008.İzmir.
Müfide DECDELİ.