"Bir istanbullunun iki şeyi bilmesi gerekir,'
derdi annanem.'
Çiçeklerin ve balıklarınmevsimlerini.
'Bunları bilmeyen istanbullu değildir.
Haa bir de rüzgarlarını tanıyacaksın stanbul'un.Lodosu, poyrazı, karayeli,keşişlemeyi..."


Doğduğum şehir ...

Hiçbir iklimini bilmediğim , erguvanlarının ıhlamurlarının ne zaman açtığını unuttuğum şehir İstanbul...

Nefes almaya çalıştığım Şehir istanbul...

Bana bir kadının gamzesindeki gizli gülümsemeyi anımsatan ,

Çoğu zaman içindeki hüznü hissettiğim şehir,

içindeki masumiyeti yitirmiş şehir İstanbul,

Belki ondandır İstanbullu olmayı baraşamam...

Kendimi İstanbullu hissedememem...

Hiç sevememişimdir bu şehri,

Bir gün ansızın rüyalarıma girmiş,

Arsız bir orospu gibi kandırmıştır beni,

Kopmak isterim kopamam,

Tutkunu ve tutsağı olmuş,

Bağlanmışımdır ...

Son Şehrimdir ...