Karanlığın kırık ürpertilerinde
Döküyor külünü üzerime gece
Süzülüyorum uçurumlarından
Buruşturularak atılıyorum yere

İnancıma sürdüm acının irinini
Öfkelerimi mayaladım şanına
Çalkantılı bir deli yürek oldum
Karanlığın içinde kayboldum

Yaklaş öfkeme, bitir sancımı
Dökül düşünüşlerin rahlesine
Bir rüzgârla gönder kokunu
Dağla gözlerinin yokluğunu.

Dalda gül, yaprakta damlasın
Sevda boylarına çevrili rotasın
Bir yıldız tabakası gibi uzaksın
Özlemlerle çevrili bir tuzaksın.

Ilıman iklimlerin melteminde
Çağrılarımın iniltisi üşümelerim
Diri bedenlerin arzusunda vuslat
Gecenin ırmağında Nil ışığımsın

Eğildim göğsünün ıhlamuruna
Daldım civan ömrün sularına
Kayboldu ruhum gözlerinde
Sensizlik çarmıhına asıldım

Selahattin Yetgin