Sessizliği kanatıyor hüznün bıçağı
Ağızda s/öz üşüyor, sitemler yarım
Gömlekte t/er rüzg/arla söyleşiyor
Kumdan kaleler yaparken çocuklar.

Sayısı meçhul yıldızlar altındayım
Her ins/an bir yön seçmiş kendine
Güneşi sürmekte bedenine k/adın
Bir yengeç kendi kovuğunu arıyor.

Aşkın dam/ar/larını okşuyor müzik
Düşlerin tabakasına hüzün düşüyor
Bir özlemin edası tutuşturuyor k/anı
Martılar denizlerden çığlık taşıyor.

Bir var, sonrası yok yaşam teknesinde
Yargılarla tüketilen bir gün dönüyor
Parçalanmış ayrılıkların sığ sahilinde
İnsanlar olası kavuşmaları konuşuyor.

Tabaklarda aş, dudaklarda hızlı telaş
Yüreğimizi rehin vermişiz sevdalara
Her bahar bir b/aşka dökülüyor yaş
Mevsimler kendine inkarı türetiyor.

Sıradışı düşünüşlerin kararg/ah/ındayım
Dudaklarının kıyısına düştü özlemim
Unuttum yaşamın düş/sel türkülerini
Gülüşünün sığlarında ömür tükeniyor.

Selahattin Yetgin