Medeniyet bedeniyete dönüşüyor
Üretimler doymayan hislerimiz için
Ruhumuzu azgın kurtlar bölüşüyor
İhtiyaçlar kudurmuş nefislerimiz için
Köşe dönme, köşe kapmacaya döndü
Köşeler bitmedi ama bizler bittik
Fâni dünyada oyalanıyoruz…

İçimizdeki defineyi unutuyor
Maddi hazineler peşinde koşuyoruz
Gönül penceremizden bir kez dönüp
Kalbimize, gönlümüze, yüreğimize
Kararan içimize bakamıyoruz…

İçerisi karanlık mı aydınlık mı göremiyoruz
Köpükleri temizlemeden
Ruh güzelliğimizin farkında olamıyor
İçimizdeki deryayı fark edemiyor
Ruhumuzdaki hazineyi bulamıyoruz…

Ömür örtüsünün fâniliğini unutuyor
Gönül kâbesine varmak için
Dostlarımıza bol kepçe sevgi dağıtamıyoruz…

Beden kuyusuna düşen Yusuf olup
Aradığımız yanı başımızda dururken
Hakikat ipine sarılarak dışarı çıkamıyor
Nefsin ve şeytanın esaretinden
Ruhumuzu sıkan, daraltan kederlerden kurtulamıyoruz…

Kim olduğumuzu, niçin yaratıldığımızı unutuyor
Hayatın eğlenceden ibaret olduğunu düşünüyor
Gönül dünyamızı dostlarımıza açamıyoruz…

Sevgiyi, dostluğu, erdemi
Yüreğimizdeki güzellikleri paylaşabilmek adına
Kendimizi tanımak için ne yapıyoruz…

“Kendini bilen Rabbini bilir”
“ …İlim kendini bilmektir…”
Şuuruyla dönüp içimize bakarak
Kendimizi aramıyor
Biz kimiz sorusuna cevap alamıyoruz…

Arayıp bulanlardan, bulup yaşayanlardan olmamız duasıyla…

NİSA SURESİ: 128 “…Nefisler, cimrilik ve doymazlığa hazır hale getirilmiştir. Güzel davranır, sakınıp korunursanız Allah, yapmakta olduklarınızdan haberdar olacaktır. “

05.04.2008