nasıl desem
nerden başlasam
bilemiyorum

bazen
çok lafı oluyor da insanın
işte
sözcükler yetmiyor anlatmaya
her bir yeni günü
yeni bir umutla karşılayıp
bilindik demle kederle eskitmek
koşmak isterken yürümeyi
yürümek isterkense emeklemeyi unutmak
ya da vesaire, vesaire...

sana ulaşmak için çabalıyor olmak
yetmiyormuş
son halini aklıma yazmak beyhudeymiş
gözler, çapkın gülümsemeler
senliliğe sığınmış o aşk dolu dakikalar
hepsi de ama hepsi de
meğerse yokmuş
hayalmiş

sen yokmuşsun örneğin
sözlerin
bana bakışların
gülümsemen
arada bir gözlerimin içine korsan kaçışların
bana bağlanışların falan yokmuş
sen oturmuyormuşsun örneğin
önümdeki sandalyede
birlikte gülmüyormuşuz
birlikte düşünmüyormuşuz
ya da vesaire, vesaire...

hepsi birmiş sonunda
aşkla yalnızlık
yaşamla ölüm
peki ya senle ben
yarınlarımız ve umutlarımız
ya kalbimin içinde var olanla
kalbinin içinde var olmayan
ya da vesaire, vesaire...