Yalnızım...

Yalnızlık girdabı yuvarlaklarını çizerek içine çekmeye başladı beni maalesef kendimi yine kurtaramayacak gibiyim.
Bir gün olsam yenilmesem karşı koyup kendimi koyuvermesem böyle olmayacak biliyorum ama gücüm kalmadı hissediyorum...

Savunmasız kalmışım elim kolum bağlı sanki nefes tükenmiş bana bir yudumu vermiyor. diretiyor hayat inadıma yenik düşüyorum.
İnat dediğin kuru öfkeden başka nedir ki zaten üzgünüm gec farkediyrm...
Boş verip mutlu olma çabalarım sanki taş atılıp da vurulan yere düşen yaralı bir kusun cırpınıslarından farksız gibi duruyor.
Ne yapsam elimde değil bazı şeyleri hatırlıyorum of hayır..
Yanlış oldu bu bir şeyi hatırlayabilmek için unutmak lazım biliyorum..

Unutmak !..
Belki de bir lütuf kim bilebilir insanların bugünlerde en korktuğu dertlerin basında hergün gazetelere
Çıkan o saçma yazıları okuyup biranda şaşırıyorum unutmayı önlemek için bes öneri,hatırlamayı kolaylaştırmak için yapılması gerekenler...
Vesaire vesaire...
Ne kadar komik oysa tam tersi için çırpınan ben oturmuş hangi haberleri okuyorum...
Nedenini gerçekten bilmiyorm aslında biliyorum ama anlatılamayacak kadar büyük bir birikim
Girdabın olması için büyük gelgitler gerekir ya da denizin dibinde kocaman bir çukur seni içine çeken işte girdabı oluşturan birikimi biranda keşfediyorum.
Kusuruma bakmayın aslında inanın ne dediğimi bende bilmiyorum...
İnsanoğlunun bu gizemli kimyasını çözmek için fene adamak istedim kendimi ne kadar komik okulda ezberlemediğim Türkçe ve Latince hormon,bez,insan yapısı terimleri kalmadı ama gizeme hala cevap veremiyorum kafam karışıklığını hala koruyor..
Ne aradığımı bende bilmiyorum bir tek kelime bile bazen beni dünyanın en mutlu insanı yapabiliyor yada tam tersi...
Kelimeler ne kadar önemli söyleyiş tarzını ağız hareketlerini görmeden bile ne kadar koyuyor bide yüzüme söylendiğini tahmin bile edemiyorum..

Kelimeler...
O kadar önemi var ki biri geliyor ağrıma giden canımı yakan kendine göre afili bir söz söylüyor biranda dağıtmasını becerebiliyor zaten zor topladığım moralimi diğeri ise sıcak bir merhaba ve bir gülücük işareti :) işte bu kadar yetiyor günüm güzel geçiyor bu kadar hayatımın basitleşmesine yeri geliyor bende şaşırıyorum....
Yüzünü bile görmediğim bir yerden medet bekliyorum bu kadar acizliğin artık bir sonu olmalı üzülmeli miyim sevinmeli miyim bu durumuma bilmiyorum ama dedim ya bu kadar kolay sevinip üzülmeyi artık kendime yediremiyorum...
Dikkat ettiyseniz şimdiki zaman eki kullanıyorum neden diye sorarsanız su anki girdabımın adını ararken buldum. Şu an yasadım bu duyguyu bunları hissettim ve gecen bir dakikamı bu yazımla ölümsüzleştirdim iyimi yaptım kötümü bilinmez gerçi ne önemi var yasarken nefes alamamak kadar koymayacağı kesin..
Günüm bitti gibi görünse de gece çöküyor hayat benim için şu an başlıyor çünkü düşüncelere dalıp yalnız kaldığımda yaşadığımı gerçek duygularımı bu zamanda ölçtüğümü gündüz ki hayatımı bir oyun gibi görüyorum çünkü neden biliyor musunuz gündüzleri ben kendimi tanıyamıyorum başka bir kişilik giyinip forsumla ortalarda dolanıp caka satıyorum...
Ne kadar komik bir ben çıkıyor ortaya aynaya bakıp her sabah gülümsememin sebebi o saçma sapan psikoloji kitaplarında yazan güne zinde başlamanız ve kendinizle barışık olmanız için aynaya gülümseyerek başlayın tavsiyelerine uymak için sanıyorsanız yanılıyorsunuz giyindiğim kişilik palyaçosunun üstümde durduğu komiklikten
bu acı tebessümün nedeni…
İçeriden beni çağırıyorlar kısa bir kopuşumun bitme saati geldi üzgünüm basınızı ağrıttıysam ama
kendimi rahatlamış hissediyorum... Tek kişilikli olamadığım için üzgünüm yirmi yıldır başaramadım dilerim diğer nice yıllarda...