YOK


Aldığım nefes, içtiğim su, gezdiğim şehir

Aslında yoktular…



Senin mahfetiğin bir kaderdi belki de

Hüzünlü bir başlangıç sandığım yalanlar

İçinde meğerse

Kendimi düşüncesiz savunmasız boğmuşum..



Varlık yada yokluk önemi kalmamış bir hoşluğun içinde

Aslında biliyorum ki ben çoktan kaybolmuşum…



Hani olur ya göğüs kafesin patlarcasına

Kulak zarını bir sayfa gibi yırtarcasına

Herşey belki su dönen koca dünya

Olur ya yalan gelir işte öyle bozgunmuşum…



Ne fark eder ki gözlerime bakman

İçinde kendimi göremedikten sonra

Ne yararı var ki ellerimi tutman

Soğuğundan dişlerimi takırdattıktan sonra



Gel vazgeç çözemezsin dünyayı

Zaptedemezsin içimdeki yangını

Ben zaten vazgeçmişim ki bıraktım artık ağlamayı

Acılarımı yaktım gibi görünse de söndürdüm aslında ben bu sevdayı…