Ekran solumda durmakta.. Can sıkıntısı ve eksik kalmış zaman artıkları mevcut avucumda. Ama hala inatla bu kara kutunun karşısından kalkma isteği duymuyorum .. Çakılıp kalmıştım tırnaklarımdan adeta buraya. Melodi cok sakin ve yumusak.. Tıpkı filmdeki gibi.. Film mi?? Ne demkti o.? Anımsayamadım bir an. Uzun zamandır birşey anımsayabildiğimi de sanmıyorum aslında. Beynim beden ötede.. Bende benden uzakta..

Bir yerlerde.. Geziniyor.. Saclarını tarıyor. Ufak bir kız çocuğu görüyor ve hemen eğilip kızın saçlarını okşuyor sonrada tarıyor.. Varolmayan uykuları varediyor ama uyumuyor. Gözleri kapalı sadece uyuyor numarası yapıyor.. Saklambaç oynanan bahceye girdiğinde körebe oynadığını farkediyor ama bahçe saklambaç bahçesi kız ağlıyor sonrada saçlarını tarıyor.. Kalem almak istemiyor sadece kağıt istiyor . Eskimiş bir kagıt..

Sonra kağıdı yere seriyor büyük bir özenle ve üzerinde kırıntılarını biriktiriyor.. Geç bir vakit değil ama erkende denemez galiba.. Fakat yemek yiyor. Papuçlarındaki tozu silip özenle yerde asılı duran kağıt barçasını önce üçgen yapıyor sonrada bir gemi. Kırıntılarla dolu bir gemi.. Hikayenin garipliği zaten buradan belli. Gemiyi ucuruyor kız. Gökyüzünde yüzdürüyor ve dönüp ardına bakıyor sonra saçlarını tarıyor..

ardında saklı kalan bahçeyi görür gibi olmuştu. Evet yanılmamıstı. Saklı kalan bahçe tam orada karşısındaydı.. Ama çoktan uçurmuştu gemisini ve çoktan taramaktaydı saçlarını.. Aradakalmışlıkların tam ortasındaydı ..
Gözlerini açtığında uyuyakalmıştı...


ve şarkı bitti...