Avuçlarımda ölü bir kuşun
Soğumaya yüz tutmuş sıcaklığı var
Dudaklarımda ürkekliğimin
El değmemiş titrekliği
Yanlızlığım çarmıha gerilmiş
İstanbul’ un en kalabalık meydanında
Ve öylesine çıplağım ki sokaklarda
Utangaçlığımı bile örtemiyor ellerim
Gitme diyemiyorum ya
Ondan olsa gerek bu çaresizliğim
Duvarlara çizdim her bir halini
Dört duvar, yüzlerce senle çevrili her yanım
Kimi zaman gülen gözlerin
Kimi zaman çıplaklığın var resimlerimde
Sana bu kadar çıplak olma demiştim oysa
Seksiliğini giyseydin üzerine
Hani gözlerinden çaldığımız
Hani mavi olan
Hani dokundumu cehennemi yakan
Hani en son tenimde unuttuğun,
Dünyamı yakıp yıkan
Yakışıyordu sana
Keşke giderken bu kadar çıplak olmasaydın
Bende bu kadar utanmasaydım yokluğundan