Sustun kadınım
Bulutlar ağladı
Soğuk kış geceleri yağdı baharlarıma
Oturdum cam kenarında
Seni düşledim
Sustuğun günü yaşadım her gece rüyalarımda
Beyaz kefenin
İnce bir sis gibi yüzünü örten tülün
Gözyaşlarına eşlik hıçkırıkların
Birde adı ece olacak kızımız geldi dilimin ucuna
İsyan etmek geldi
Boğazımda düğümlendi kadere bedduam
Sustun kadınım
Gelincikler sustu
Senden sonra hiçbir şey aynı olmadı
Sislerle gittin hayatımdan
Beyaz bir kefenle
Senden sonra hiçbir gelin susmadı
Hiçbir çiçek açmadı gelincik bahçemde
Senindi bahçem adıyla sanıyla
Sustun gelinciğim
Soldun
Ellere yaban bir dağ çiçeği oldun...