Bir Dosta Mektuplar 18

Dost çok acı yazmışsın ama alınmadım
Söylediğin doğruları yadırgamadım
Küçük radyomda çalarken hüzzam şarkılar
Kapandım masaya ağladım geçti saatler
Yanlışlığı anladım bitti mutlu günler ne çare
Cesaretim yoktu gidip af dilemeye
Tanıdık bir sesle irkildim baktım kim bu diye
Yıllardır görmediğim oğlumu görünce
Dondum kaldım göz yaşlarımı saklayamadım bile
Sarıldık birbirimize hasret giderircesine
Dedi baba ne bu halin bu göz yaşları niye
Dedim hasretinizdir pişmanlığımdır ne dersen de
Üzülme artık bak geldim seni götürmeye
Gidemem dedim
Utanırım annenden girerim yerin dibine
Dedi annem az göz yaşı mı döktü ardından
Sen burada annem orada dökülen yaşlar boşuna
Ortada ne fol var ne yumurta ne de bir neden
Bu anlamsız ayrılık nedendir bilemem
Eh de gelsin annem nikahı kıydıralım yeniden
Ben çok sevinirim annen ne der bilemem
Telefon etti çağırdı annesini tez gel dedi
Ertesi gün kızımızla geldi sarıldılar boynuma
Geçmişi hiç yaşamamışlar gibi
Hemen koyuldular işe temizlik badana
Oğlum ise nikah işlemlerinin peşinde
Dediler çok sevdik burayı uzak olsa da denize
Yazları oyun oynar torunlarınız şu düzlükte
İşte dost tüm acılar bitti sayende
Sünger çektik geçmişimize hiç yaşanmamışçasına
                    Özcan Nevres
18 Haziran 2002


Bu öyküyü böyle bitirdim
Böyle olmasını dilercesine
O sürdürse de yaşamını delicesine
Ben usandım yazmaya
Bitmez dedim bu öykü bu kafayla
Kalın şiir dostları sevgiyle