Avucuma bir yürek kondu...
Dünya güzeli, kocaman, yüce bir yürek...
İnanamadım, bakakaldım
Sonra yumuşacık kavradım
Seyrettim uzun uzun, nasıl attığını inceledim
Sustum, nefesimi tuttum o atışları duymak için
Kulaklarım sağır oldu, tüm dünyayı kapladı o atışların sesi...
Dokundum ona
Sıcaklığını hissettim elimde
O sıcaklık tüm vücuduma yayıldı ve benim yüreğimi de sardı
Avucumdaki yürekle aynı ritmde atmaya aynı sesleri çıkartmaya başladı yüreğim...
Şaşırdım, sonra alıştım, hatta hoşlandım...

Avucumdaki yüreği hiç bırakmadım, bırakamadım...
Nasıl bırakırdım?
Benim yüreğim de ritmini ona alıştırmış, ona uydurmuştu...
Onu bırakırsam belki de dururdu benim yüreğim, yaşamazdı bedenim...
Ben onu avucumda tuttum hep, hiç bırakmadım...
Ben bırakmazsam o zaten avucumdan düşmez, beni bırakıp gitmez sanıyordum...
Belki öyle olsun istiyordum.

Ama günlerden bir gün, ben gidiyorum dedi yürek,
İçim acıdı, kırıldım, burkuldu yüreğim, küstüm hatta kızdım...
Olmaz dedim, kabul etmedim
Edemedim, edemezdim...

Avucuma baktım
Kanıyordu yürek
Çok kanıyordu, çok fazla...
Kan yere damladı...

Ağladım
Çok ağladım
Ben gidiyorum ama hep yanında olacağım dedi yürek
Belki avucunda olmasam da
Dinle yüreğini dedi
Ben gidince dinle
Aynı benim gibi attığını göreceksin
Değişen bir şey olmayacak
Ben hep avucunda olduğumdaki gibi olacak

İnanmadım, ağladım, isyan ettim, küstüm...

Boş avucuma baktım
Sonra da yere
Kan taşa işlemiş...
Taşa işler mi kan?
İşlemiş işte...
Gördükçe içim kanıyor...
Kimse anlamıyor.
Anlayamaz, biliyorum...
Kan taşa işlemiş... Çıkmıyor işte çıkmıyor.
Sevgi de acı da aynen öyle gönlüme işlemiş...

Sustum, gözlerimi sildim
Önce bir sessizlik oldu
Sonra yüreğimin sesini duydum
Aynı onun gibi atıyordu hâlâ

Avucuma baktım
Avucum boştu
Yere baktım
Yerde kan vardı

Avucuma dünya güzeli, kocaman, yüce bir yürek koydun...
Ben onu hep sevdim,
Hep seveceğim...

(*) Yazının görüntüsü aldatmasın, bu bir şiir değil. Bir düz yazı. Olsa olsa çok gecikmiş bir mektup...