Ne kadar
Acı olsa da yazık ki
Anladım artık

Çok geç olsa
O dallar yaprağını
Bıraksa da

Ağaçlar
Hazan muştusuyla
Bir hüznü
Yaşasa

Sen
Sanki bir yeldin
Estin
Serinlettin
Ve şimdi gittin

Sormak
Ne çare ki artık
Bülbüller
Durmadan şakısa

Aşiyanı için
Hiç yılmadan
Azimle
Çok çalışsa da

Yâri için
Mütemadiyen
Durmasa
Kanatlarını
Var güçleriyle çırpsa

Uçan
Kelebekler
Renklerin güzelliğiyle
Konsalarda

Zamanın
Çarkları arasında
Aranmak ızdırabını

Şevk içinde
Enginliğinin uzanan
Şiirselliğinde

Merakın
En acımasız
Katresini

Sessizliğinle
Halime
Öyle bir yaşattın ki

Artık seni
Ayakta alkışlamamak
Ne mümkün

Sen
Aşkın sadece
Tenle
Yaşanamayacağını
Melalinle

O kadar manidar
Ve zarifliğin
Asudesiyle
Anlatmıştın ki

Gecelerim
Hâlihazırda
Sessizliğini bozdu

Yıldızlarım
Mahzunluğa
Gark olarak mana buldu

Gözlerimden
Yaşlar akmaz oldu
Sinem kurudu
Aşk ise seninle oldu