Kimse bir yere gitmek zorunda değil.
Ne yani oturduğum apartmanda istemediğim biri
yönetici oldu diye evimi terk etmek zorunda mıyım?
Apartmanı adam gibi yönetmesine bakarım ben.
Yoksa...
Alınterimle,kuruş kuruş biriktirerek sahip olduğum evimi bırakarak
başka bir yere hayatta gitmem.
Gitmemeliyim.
Kimse de gitmemeli.
Hiç kimse de hiç kimesenin bir yere gitmesini istemiyor zaten.
Geçmişte istendi böyle şeyler:
Koministler Moskova'ya...
Mollalar İran'a...
Hayır,Mevlana yurdu burası.
Yunus Emre diyarı...
Üç ibadetgahın aynı bahçe içinde yer alabilmesine imkan tanıyan muhteşem bir kültür
üretmiş insanlar ülkesi burası.
Mesele basit aslında...
Bir yere gitmek zorunda değiliz.
Birbirimize katlanmak zorundayız.
Sevemeyebiliriz herkesi.
Katılmayabiliriz dünya görüşüne,yaşam tarzına.
Fakat,
KATLANMAK zorundayız.
Bunu anlasak bir...
Türkiye'yi sadece Etiler'den,Nişantaşılardan ibaret görmemek lazım.
Fatih'i var,Beyoğlu'su var Türkiye'nin.
Tepenirken Beyoğlu'su inleyen Karacaahmet'i var.
Konya'sı var muhafazakarlığıyla,İzmir'i de var,kızı deniz,denizi kız kokan çehresiyle.
Ne Konya'nın İzmir'e,ne İzmir'in Konya'ya benzemesini,dönüşmesini isteme
hakkına sahip kimse.
Çekip gitmek isteyene:
Git,kendin bilirsin,
Çok da umurumdaydı,
Arkana bakmadan git
diyemeyiz.
Ya ne demeliyiz'
Nereye komşu,bir sıkıntı mı var,yardımcı olalım demek en iyisi.
Yalnız bir şart var,o bizi komşu olarak muhatap alıyor mu?
Bizi komşudan saymayan birinin de öteki mahalleye çekip gitmesine bir şey
diyemeyiz.
Fakat öteki ülkeye gitmesine...
Nem nem şuha!..(Hayır,hayır,asla)