Yaşam denilen yolumun başlangıcının ilginç anılarından birisi
Benim için ne idi bilemezsiniz,çukulata sevgisi
Elime geçen para çukulataya,yiyeyim hemen iyisi
Ondan güzel yiyecek yoktu,o midemin sevgilisi

Az olunca doymaz insan,bende aynı misal
Böyle hep canım çekince,dedim çare hal?
Hemen de buluverdim kurtarıcı hal çaresini derhal!
Yarın ola hayrola,aceleye vermemeli hiç mahal!

Ertesi gün olmuştu,sıvadım kolları plan şöyle
Kocaman bir kutu çukulata almıştım,oturdum böyle
Başladım yemeye bir iki üç,devam öyle...
Bir an geldi durdum,bedel bedeldi bedele..

Ogünden sonra yıllarca çukulata yemedim bitti
Bir doyurdum,pir doyurdum kendimi,sevgim gitti
Çocuk aklım,böyle düşünerek,nefsini terbiye etti
Bir şeye aşırı tutkulu olmak çok betti

Osınavla kırdım fazla istekte,hep dileğimi
Tevazuyu aynı anda yerleştirdim içime,sevdim yüreğimi
Tek severek yediğime,doyamadığıma da bıraktırmıştım benliğimi
Büyüyünce acıları dahi sevip,kazanacaktım,kendi kendimi,çukulata
kokusundaki gibi.

01.01.1965.



Sahifeler hep tertemiz,yanlız acılar,baskın sevdiler beni bu sefer de..
Benden o kadar çok sevdiğim için,çukulata intikamı aldılar,sanki..?