Bir zamanlar gelmiştim işte
Çaresiz o nefeslerin izlerinde
Şefkate muhtaç bir badirede
Kimliğin şekillenme sürecinde

Bir gün gitmek içindi her halde
Bilinmeyen şu hissiyat ikliminde
Merak içinde alınan her nefeste
Bir gün karşılaşılacak o haşyetle

Kim ne söylerse kişiliğin sayesinde
Öğrenilen bilginin muhakemesinde
Hiç merak edilmeyince öyle gidince
Beklenen akıbette mizan hasretiyle

Bir sabi iken şefkatle nefeslenirken
Bilinçsiz bir eda ile o nazarı dilerken
Her bir şeyde ezelin izlerini sürerken
Ne bilir o bir çocuk denirken giderken

Neye muhtaç değildim ki beklerdim
Beni bahşedeni derinliğimde bilirdim
Bir çaresizlik sanılan himmeti dilerdim
Ben kendimleydim rahmeti öncelerdim

Oysaki kadri bilen ten içinde bedendim
Ahirim için koşulların nasibi içindeydim
Gözyaşları içinde debelenen gelecektim
Sessizlik çığlığında içselliğimde beklerdim

Kim kimliğim masumiyetim bir nefisliyim
Kime ne söylerim ben kendimle dertliyim
Muhakkak ki sabrı dilerim sevgi beklerim
Rahmet için nefeslenir böyle meşk ederim