Dalmıştım parmaklarımla
Kavradığım çöp parçasını salarken
Toprağın hallerinde öyle taranırken
Sen yine durmadın geldin aklıma
İşte o vakit kanat çırpan bir kuş
Ürkekliğin hevesinde konmayı dilerken
Melalin esenliğinde nefeslenirken
Haşyetin muhayyilesiyle korkarken
Çaresizliğin izleri peşini bırakmıyordu

Her taraftan kalıplaşmış tortular
Düşünmekten uzak donmuşlar
Ufki enginlikten maada kesinlikler
Kuşatırken ahenksiz teraneler
Öyle değil böyle olacaktır diyenler
Hissiyat melekesinden feragat edenler
Ne derlerin hezeyanıyla nefeslenenler
Dur durak bilmeden gayret ediyorlardı

Sarmış her yanı vehimlerin karanlığı
Tutsaklık yalnızca dört duvar arası mı
Hazımsızlık insanlığın ne garip mayası
Mesnetsiz bir hırs gönüllerin yüz karası
Bilincin kaybolması mana buharlaşması
Her şeyi karıştırarak felahında aranması
Ne garip muammaların böyle yaşanması
Sen gelsen aklıma ne olacak ki soluksuz kalınca