Sensizlik nasıl bir duygu bir bilsen...Her günüm ne kadar sızılı, ne kadar sancılı ve özlem dolu bir tarif edebilsem...

Olmuyor baba olmuyor... Yapamıyorum sensiz... Zaman durdu sanki, her gece rüyama giriyorsun konuşuyorsun benimle saatlerce... Anlatıyorsun esas yerindeki durumunu bana... Öyle mutlusun ve huzurlusun ki az da olsa rahatlatıyor bu durumun beni... Ya sonra, uyanınca o kadar özlemiş oluyorum ki seni, bilgisayarıma kaydettiğim sesini dinliyorum sık sık... Her zamanki gibi bana hayatla ilgili kısa kısa öyküler anlatıyorsun, anılarını paylaşıyorsun... Ve ben sesini her duyduğumda inanamıyorum hala gittiğine...

Zamanla acın hafifler demişlerdi oysa ki...Ama olmuyor işte, ne hafifliyor acım, ne de geçiyor zaman... Gözyaşlarım tükendi bile akmıyorlar artık arsızca... Birileri anlatıyor hep yaşadıklarını, sevinçlerini, hüzünlerini, umutlarını ve yıllarca biriktirdiklerini ama ben duymuyorum duyamıyorum artık hiç ama hiç kimseyi...

Sağır oldum, kör oldum, dilsiz oldum 23 şubattan beri... Artık hiçbir olay acıtmıyor beni, hiç kimse kanatamıyor kalbimi...Hissizim sanki hayata karşı...

Bu sabah rüyamda gördüm seni yine... Dünyaya karşı koruyordun beni, hala babamsın işte... Artık yanımda olmasan bile, rüyamda hala babamsın işte...


Biliyorum sana verdiğim sözü hala tutamıyorum... Zaman zaman yastığımı gözyaşlarımla ıslatıyorum, derinlere dalıyorum, albümdeki resimlerimize bakıyorum, resminle konuşuyorum...


Olmuyor işte baba olmuyor...6 ay oldu ama özlemin hep içimde... Hergün, her saat, her saniye giderek büyüyor... Ve ben hala inanamıyorum gittiğine...

Seni çok özledim ve çok seviyorum... Canım Babam...