Bir zamanlar Ömür adında küçük bir çocuk yaşarmış. Tek hayali, renk renk tüyleri olan bir kuşa sahip olmakmış…

Küçük Ömür’ün bu isteği o kadar güçlü imiş ki her gittiği yerde, ağaçların arasında hayal ettiği kuşa rastlamakmış. Küçük Ömür’ün bu isteği, içinde sönmek bilmeyen bir yangınmış adeta. Her an bu kuşa rastlaya bileceğini düşünerek de, kendine fileden uzun saplı yakalama kepçesi yapmış. Bu kepçeyi yapmak, Ömür’ün 2 günü almış. Sonunda istediği kepçeyi yapmayı başarmış. Bellimi olurdu, hayalinde ki kuşa her an rastlaya bilirdi ve hazırlıklı olması gerekirmiş. Sadece yakalama kepçesi değil, kuşu evinde muhafıza etmesi için bir de kafes gerekliydi kendisine. Akşamları babasının ve annesinin yardımıyla güzel bir kafes yapmışlardı.

Şimdi küçük Ömür’ün tek yapması gereken hayalinde ki kuşu her yerde aramakmış. Böylece, günler, haftalar hatta aylar geçmiş. Küçük Ömür, hayalinde ki kuşa rastlama yamamış. Herkes küçük Ömür’ün bu hayalden vazgeçmesini istemişler, çünkü küçük Ömür, her gittiği yere, yakalama kepçesini de yanında götürüyormuş. Annesi ve babası oğullarının bu kuşu bulamamış olmasına hem üzülüyor, hem de bu yakalama kepçesini yanında getirmesinden rahatsız olmaya başlamışlar. Fakat küçük Ömür hayalinde ki kuşu bulacağına olan inancı hiç bitmemiş. Küçük Ömür, o kuşu çok istemişti ve insan isterse mutlaka başarabilirdi. Anne ve babası onun bu ısrarlı çocuk davranışından sıkılmışlar onu kendi haline bırakmışlardı.

Bir sabah, küçük Ömür, yatağında uyurken kuş sesleri duşmuş, sanki içlerinde öyle biri varmış ki diğerlerinden farklı ötüyormuş. Küçük Ömür heyecanla yakalama kepçesini kapmış ve bir solukta evlerinin bahçesine çıkmış. O farklı ötüşü bir daha duymuş, yüreği heyecanla çarparak, sesin geldiği yöne çevirmiş yüzünü ve dikkatlice dalların arasına bakmış. Bir de ne görsün, o hayalini kurduğu ateş kırmızısı, deniz mavisi, yaprak yeşili kuş durmuyor mu? Yüreğine sanki tokmakla vuruluyorlarmış da davul gibi ses çıkarıyor ve minik yüreği dışarı fırlayacakmış gibi çarmış. Heyecanlı yüreği, kuşu yakalamak için sabırsızlıkla göğüs kafesini zorlamış. Küçük Ömür, elinde tuttuğu yakalama kepçesini kuşu yakalamak için uzattığında kuşla göz göze gelmişler. Kuş sanki Ömür’e “Beni isteğin için geldim.” dergi bakmış ve uçup kaçmak için hiç bir şey yapmadan öylece durmuş konduğu dalda.

Küçük Ömür yakalama kepçesinden kuşu elinde aldığında, hayalinin gerçek olduğuna inanamamış. Sanki zaman zaman kuşuna kavuştuğu rüyalardan biriymiş de uyandırılmaktan kormuş. Kuşu elinde koşarak evlerinin kapısının zilini çalmış. Annesi oğlunun elinde ki kuşu görünce o da inanamamış! Oğlunun sevinçli yüzünü görmek onu mutlu etmiş. Küçük Ömür daha önceden yapmış oldukları kafesine koymuş kuşunu. Babası da seslerinden uyanıp, yanlarına gelmiş. Kafesteki kuşu görmüş. “ Aferin oğluma, vazgeçmeyip sonunda hayalinde ki kuşunu yakalamışsın.”demiş ve oğlunu alnından öpmüş.