Ey güzel duygulu insan,
Ancak bu kadar zarif anlatılırdı.
Senin tahayyül zenginliğin
Bugün hasretini çektiğimiz
Mana yoksunu fikirlerin depreştiği
Bir atmosfer kuşağın da
Bir can simidi kıvamında
Sizin gibi genç dimağların
Bir edep cevvaliyetiyle
Vakur biçimde bu nitelikte...
Tespit ve teshişleri yaparak
Tarihi anekdotları sıralayarak
Atılan çamurların mihrakını
Bu mihraktan beslenen azınlığı
Ne kadar güzel deşifre etmişsiniz
Bizi tarihimizden koparttılar
Osmanlılığı tamamen dışladılar
Dini İslam’ı bir irtica saydılar
Tesettür, setri avreti sıyırıp attılar
Teni pazarlamayı marifet saydılar
Açık toplum adın da zilleti alkışladılar
Durakta bekliyorum bir kız çocuğu
Annesine diyor ki, anneciğim
Şimdi savaş olsa bizi düşmandan
Kim koruyacak diye soruyor
Ve hemen peşinden ekliyor
Değil mi anneciğim önce Allah
Sonra Atatürk koruyacak diyor
Bu manzara karşısın da şaşırdım
Akaidi kitapların hepsin de şirki
Sil baştan bir kez daha taradım
İnancımızın ne kadar hazin bir
Tabloyla karşı karşıya kaldığını
Dışarıda bir düşman aramanın
Manasızlığını yakine gördüm
İnancı dejenere olmuş bir millet
Efradı, her ne kadar nara atsa da
Görmekteyiz ki içerden vurulmuş
Ya güzel duyguların sahibi insan
Ah bilsen ne kadar hasretiz...
Manadan neşen eden bir aşka...
Anlam derinliği bulunan bakışlara..
Tenden boşalan hak rızası emeğe...
Kapısı tatmine açılan zevkin köleliğine...
Atisinden habersiz her bir kimliğe...
Hilkatine yabancı mukallit mertliğe...
Tahammülümüz hayli azaldı bilesin
Dilim sussa da, yumruklarım sıkılıyor
Dişlerin zangırdıyor müsteşriklere
Hak tanıyalım, saygı duyalım amma
Sakın bir kahpeliğe tahammülüm var sanma