Kuşatan haşyetin sessizliği, her tarafımı bir sarmıştı.
Bu sessizlik, insanın, heyecanın ve merakın değildir.
Soluduğum her nefeste, berraklığı yaşamak arzumdur,
Yapmacık tavırlardan, menfaat tellallığından usandım.
Bir fırsatı elde etmek için, erdemi unutana yabancıyım.
Zevk adına, kepazeliği seçen, onunla anılanla olamam.
Saygı ve nezaketi, edebi ve muaşereti bitmeyen’e acırım.
Hiddetini ve şiddetini mazluma gösterenler, hasmımdır.
Güveni zedeleyeni, emaneti bilmeyene, yakın durmam.
Yalanı, riyayı, gösteriş için refahı kullanana katlanmam.
Kanaati, metaneti, himmeti, hizmeti hor görene acırım.
Aşkı, sevdayı anlamayan, bir zevk aracı sanan betbahtır.
Teslimiyeti, gösterilen hürmeti, enesine sanan gafildir.
Suyu, çocuğu, gülü, bülbülü, anlamayan gönül, çöldür.
Gözyaşları, vicdanın yağmurudur, hor gören kavrulur.
Kızı, nazı, haz’ı, anlamayan gönül, metal hurdalığıdır.
Zalim, aşikâr zulmeden değildir, katlini gizleyendir.
Cani, sadece öldüren değildir, zürriyetleri kesendir.
Kadın, karnında ki cenine yabancıysa, ana olamaz.
Baba, yalnızca nesebin banisi değildir, hep verendir.
Mukallit insan, netlikten uzaklaşan, beşeri varlıktır.
Aidiyet, kime ve nereye ait olduğunun bilinmesidir.
Hilkat, yaratılma gerekçesine vakıf olmayı bilmektir.
Haşyet, korkunun ötesinde bir şiddette ürpermektir.
Arzı mekân, yeryüzünün her katresinde gezinmektir.
Allahın rızasını, cennet beklentisinden çok uzaktır.
Cennet için yapılan her amel, rızayı merak ettirendir.
Gün ve gece zamanındır, Cemalindir, O kalbindedir.