Kulak çeperlerime bir dalga dokunuyor,
Bu dalga, beynime nüfus ediyor, dağılıyor,
Çarptıkça, ahenkli ses dalgaları beni alıp,
Hülyalarıma doğru sürükleyerek götürüyor.

Kavuşamadık, belki, hiç buluşamayacağız,
Yanacağız, solacağız yekte gam olacağız,
Bir şarkı da, melodi de, ulu çınar altında,
Sema da, umman da, hayalimin kolların da…

İyi ki kuşlar, yapraklar, çiçek ve arılar var.
Hiç değilse onlar, Revanlarıyla buluşuyorlar,
Koklaşıyorlar, yarışıyorlar, kaçışıyorlar,
Bir âlemi, bizler anlamasak ta paylaşıyorlar.

Sahilin sesliğini, deniz dalgaları okşar,
Ağacın benliğine dolan kuşlar kavuşur,
Her bir yerden bir çubukla yuva oluşur,
Mazinin ibretini, atiyle idrakte buluşturur.

Bülbülün, gülün dahi hüznün feryadını,
Zevki yaşayan anlamazlar, haz başkadır,
Aşk tatmini reddeder, vuslatta buluşur,
Vuslat yolcuları, meşakkatte hayrolur.

Kuşun sesi, neyin hüznü güfteleşmesi,
Su sesi, dalın yelpazesi, udun nağmesi,
Hicranın, arzı mekâna bir feryadıdır.
Ancak bunu hissedenler sevdalılardır.