Gülümsediğin Zaman Çok Güzeldin Anne
Müfide Decdeli

     
          
     Ben her bir şeyleri yeni anladığım çağlarımda iken
Sevgi arayışında özlemler içinde koşardım sana
Kızım canım demeni öpücüklere boğmanı beklerdim
Saçlarımı okşayıp koklamanı gülmeni güldürmeni...
Çünki gülmek sana çok yakışıyordu anne ...
Çünki gülümsediğinde çok güzel olurdun...
Lakin sen çokca ağlardın bağrın yanıktı kendine küs..
Gözlerinde tomur tomur yaşlar dilinde yakarışlar
Yaralı bir kuş gibiydin kolun kanadın hepten kırık
Ömrüm senin acılarına yanmaya devamda anne..
Hüzünlü sesin çocuklar gibi boynunu büküşün..
Özlemin tesellisini kuşlarda arayışın....
Yaktı da yaktı içimi a anacığım bilemezsin
Of anacığım of ,kızının mutluluğu senin gülümsemendi
Oy anacığım oy,yıkılmış binayı tekrar kuramadık biz...
Şimdi sen ben nasılız bizler bu gamlı ömür yolunda
Dert zincirlerinden nasırlaşmış yüreklerimizle,ha gayret
Günün birinde belki nasip olur bize de gülümsemek..