HÜZÜNLÜ AKŞAMLAR

Gün bitti...Ve yalnızlık...
Yaşananlar...Yorgunluk...
Hoşgeldiniz, hoşgeldiniz,
Hüzünlü Akşamlar...

Yine sensiz ve yorgunum...
Yemeğimi tek başıma yedim...
Boş boş baktım karşımda duran boş sandalyeye...
Gülümsedim olmayan sevdiğimin yüzüne...

Yine aynı sıradanlık...
Bulaşıkları yıkadım, müziği açtım...
Koltuğuma uzandım, kitabımı açtım...
Tavsiyeler...Hayatlar..Duygular...

Sarmıyor artık beni dünya...
Ümitsiz değilim, gönlümde Rabbim...
Hep benimle, her an duyuyor, görüyor...
Ama ben, dost bir ses duymak da istiyorum...

Hüzünlü akşamlar....Hüzünlü akşamlar...
Garip bu gönül...Garip bir yalnızlığa mahkum...
Gökyüzündeki yıldızlar kadar garip...
Uzaklarda...Ufkun ötesinde...güneşin battığı yerde...
Sensizliğin sessizliğinde bu garip...