“Eskiden buralar böyle miydi evladım” dedi. “Mesire yerlerinin, sahil kenarlarının, gezi parklarının kendine göre bir âdâbı, bir usulü vardı. Öyle her istediğinizi yapamazdınız. Bu şekilde ulu orta meydanlarda sarılmayı bırakın, el ele tutuşup da birbirimizin gözlerine bakmaya çekinirdik. Bizler de gençtik, sevdayı bilirdik. Aşk damarlarımızda alev alev dolaşırdı. Ama hayâyı da bilirdik, utanırdık etraftan. Çevremizdeki şu gençlere baksanıza hele bir. Ne hale geldik şimdi? Gün bitmeden sevgili değiştiriyorlar. Bizim zamanımızda sevgili demek birlikte bir ömür demekti. Biz aşık olduğumuzda gözümüz başka bir şey görmez, dargın olduğumuzda üzüntüden hastalanır da günlerce yatak döşek yatardık” dedi.
Titrek ve yaşlı sesi, bir hayli yüksek çıkmıştı.
Çevremizdeki meraklı gözlerin bir an üzerimizde gezindiğini hissettim.
Kadının içinde o eski aşkın izlerini görür gibi oldum bir an. Şimdiki aşklara(!) inat, alev alev yanan bir sevdanın korunda yandım.