Bir başka geçiyor burada sonbahar
Her şey rüzgâr olup uçmuş pervasızca…
Her şey sararmış, solmuş…
Her şey çırılçıplak
“Nü”sünü çiziyorum arsız hazanın saatlerdir
Taşlara arsız,
Dağlara arsız,
Geceye, gündüze arsız.

Kuşlar ürker olmuş boranından
Kaçmaya yer arar...
Zaman seyrini kısaltmış hayattan
Gece gündüze,
Gündüz gecesine kavuşma telaşında.
Son bir yaprak kalmış ağacımın omzunda
Düşmekten korkar...
Kalmamış daha direnecek takati hazana.
Küçük bir sitemle bırakıyor kendini yere
Ve biraz da hüzün serpip yüreğine…

Her şey acımasız olmuş burada
İçime döktüğüm gözyaşı olmuş yağmurlar,
Üzerime yağıyor.
Bulutlar gölge olmuş bedenime
Vücudum sırılsıklam,
Yapraklar kurumuş…
Bir başka olmuş burada sonbahar,
Senin bıraktıkların birer birer solmuş.
Ne tutunacak bir dalım kalmış bu bahar
Ne direnecek gücüm…
Bu bahar benim “Son Bahar”ım olmuş.