İçine koyabileceğin bir karanlığın olmadan, bir ışığın olamaz. -Arlo Guthrie |
|
||||||||||
|
(JOHN WOODEN) Farklı bir gün değildi. Sıcak ve sevimsiz bir gündü. Güneş her zamanki yakıcılığını sabahın erken saatlerinde bile hissettirmişti, Rutin bir güne başlamanın verdiği robotlaşmış hareketlerle evden çıktım... Trafik o kadar yoğundu ki evden çıkarken yüzümdeki yarım gülümseme bir anda beni terk etti.Aynada artık somurtan her zamanki yüzüme bakıyordum.Neydi bizi bir anda değiştiren?Bu nasıl bir gelecek kaygısı ki? Telaşsız günlerin özlemi doldu içime .Bunun için önce sağlığın, bir evin,bankada yeterince paran olması lazım sesleri yankılandı arabamın içinde.Yeterince paran! İtişmeler, dur kalklar la işyerime geldim.Kapıdaki çiçekçi kadın bana bir demet papatya uzattı.Asık suratımdan mı çekindi bilmem parası kalsın dedi.Tuhaf tuhaf baktım kadının suratına.Teşekkür bile edemeden ofise çıktım.Aklıma takılmadı değildi hani''parası kalsın her şey para değildir'' Her zamanki gibi yine yoğun işler masamda beni bekliyordu.Önce papatyaları vazoya yerleştirdim.Gülümsedim bir sıcaklık yayıldı sanki odaya. Yeni işe başlayan sekreter kız girdi odaya. Yüzünde yine aynı ürkeklikle kahvemi getirdi. Hata yapmaktan ne kadarda korkuyordu. Ona da gülümsemek istedim. Ama içimdeki bir şey engel oldu buna.Yinede ufakta olsa yüzümde bir değişiklik sezmiş olmalı ki soran gözlerle baktı bana.Gülümsedim ve papatyalara baktım... Öğle yemeğine giderken kapıda yine o çiçekçi kadını gördüm. İmrendim evet imrendim. Çok güzel ve rahat gülebiliyordu. Kaldırıma onun yanına oturdum kendime şaşarak. Eliyle dizime vurdu ve ''nasılsın bu gün''dedi. Nasıl mıydım? Allak bullaktım. Sen nasılsın diye sordum ama içimden. Önünden geçen bir çifte kırmızı tek bir gül uzattı ve yine parasını almadı. Tam neden parasını istemiyorsun diye soracaktım ki, göz göze geldik.''beni mutlu ediyor''Kısa bir söz. Tahmin ettiğiniz gibi kalakaldım karşısında.''beni mutlu ediyor''... Öğleden sonram ve koskoca bütün gecem düşünmekle geçti. Beni mutlu eden neler var ve ben kaçını yapıyorum? Parası ve yaşam şartları benden düşük olan bir çiçekçi kadın bile benden mutlu. Yüzde yüz eminim ki şu anda mışıl mışıl uyuyor. Bana bıraktığı bu sorulardan bile habersiz. Ben neden mutsuzum? Bir karar verdim bende, bundan sonra çevreme daha duyarlı biri olmak için. aynanın karşısında gülme dersleri verdim kendime Artık kör ölmeden de badem gözlü olacak benim için. Başkalarına değer vermeyi öğreneceğim yeni baştan. Karşılıksız iyilik etmek, yardım etmek, faydalı olmak için çaba harcamak istiyorum. Mutlu olmak istiyorum. Özgürce ve rahat gülebilmek. Yattığım zaman huzur içinde uyuyabilmek.
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © mesude akyol, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |