İzEdebiyat - Özlem Kumaş - Ruhlar Üstüme Üşüşmüş

Karanlık bir damdayım,
Ruhlar üstüme üşüşmüş.
Arkadaki uçurum
beni nasıl içine çekiyor.
Adım attığım her yeri,
kanlı bırakıyorum...
Tutbildiğim bir elde yok,
kayıp gitti merdivenlerden.
Git bile diyemedim.
Kal bile diyemedim.
Dokunsaydı karanlık damda
yüreğime bi kez.
Görseydim içindeki
nefret,sevgi tohumunu.
Söz bitmişti,
sende.
Ama yağıyorsun,
nefes alamıyorum.
Ruhlar üstüme üşüşmüş.
Seni istiyorum,
korkuyorum
Etinin arkasına saklanan ruhtan,
yıkılacak her şey
ya kurtar
ya da bırak
şeytana gideyim.
(kırmızı bisiklete)

Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.

İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

Yazarın sürrealizm kümesinde bulunan diğer yazıları...
	Korkunun Krallığı Bir Çocuğun İntiharı Duvarların Gölgesi Sokak Yansıması Zaman Kan
Yazarın şiir ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
	Yaz Geldi Ama Ben Hala Üşüyorum Kızıl Saçlar (Im) Bir Platonik Aşk Hikâyesi Anlat İstanbul Utanç Ben Öksüz Bir Çocuğum Acının Adı: Toprak Değiştiremediğim Yazgı Eğretiyim Ben Tanrı'nın Ellerinde Platonik Şiir
Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
	Bitmeyen Sevdamla Hoşgeldin Yeni Yıl! [Deneme]