Sevdanın Gölgesi Değildi Hakkım
.
Eskitemediği anların
tavanda dans eden gölgelerinde
seyir eden değil,
seyir edilen buldu kendini kadın…
.
Ödünç sevgilerde çoğalırken şehir
“sevdanın gölgesi değil hakkım”
diyerek gülümsedi burukça.
.
Beklerken tenine sıcacık terlerle akacak,
sevişerek çoğalacak birini,
gizlerle kırılmış, yaş almıştı
tüketirken zamanları
yaşamın yan koltuğunda…
Büyümüştü delik ceplerinde
bugünü yok eden geçmişin
savunmasız korkuları…
.
Uçurum kenarındaki yarlara
asılırken yalanlı gülüşler,
dantel dantel oyalandı sızılar
kırgınlık, küskünlük halkalarında.
Saçlarındaki kızılla boğulurken
ihanet çukurlarında,
isyanlar alevlenmişti
aştığı ateşten yasaklarda.
.
Tüm şehir esrikken geceye
“hakkım değildi gölgede kalmak”
diyerek gülümsedi kadın
iki soluk arasına sığan dünlere...

17 Aralık 2006
Nesrin Göçmen